![]() ![]() |
In mei 2000 fietste ik met Cycletours in Toscane. De route startte en eindigde in
San Piero a Sieve en kwam langs Siena, Volterra, San Gimignano en Firenze (Florence).
Goed dus voor cultuur, goed eten en drinken, natuur en een goede gelegenheid om alvast
warm te draaien voor de Noorwegen-tocht in juli. San Piero a Sieve - Figline Valdarno Hoogtepunten: 'Verbeterpunten' Rustdag, dagje Firenze (Florence) Vanaf de camping kon je met de bus naar het centrum van Florence en van die mogelijkheid heb ik graag gebruik gemaakt. Natuurlijk ging ik de toeristische attracties af. Je kunt er bijna niet omheen: de Duomo (dom) die bestaat uit een koepel en alles bij elkaar honderd meter hoog is. Niet slecht voor bouwwerk uit de vijftiende eeuw! Ponte Vecchio, de welbekende overdekte brug. Piazza della Signoria met de fontein van Neptunus en een replica van Michelangelo's David. Tot slot de kathedraal Santa Maria Novella, waar o.a. fresco's geschilderd zijn in de tijd dat men perspectief doorkreeg. Figline Valdarno - Barberino Val d'Elsa Barberino Val d'Elsa - Siena Ik schrijf deze pagina 2 jaar na dato en herinner me alleen de camping nog. Mooi uitzicht in de verte op Siena daar en 's avonds een stortbui. Dagje Siena Siena - Volterra Hoogtepunten: 'Verbeterpuntjes' Dagje Volterra Al vanaf camping Le Balze, wat betekent 'de kloof', had ik uitstekend zicht op Volterra met z'n Duomo en het fort Rocca Nuova. Wat met Le Balze bedoelt werd, werd duidelijk aan de andere kant van de camping, waar het hoge plateau, waarop Volterra gebouwd is, abrupt ophoudt en je kunt staren over een landschap met scherpe heuvelruggen. Volterra is in de loop der jaren dan ook steeds verder afgebrokkeld. Daarbij werden ook Etruskische graven blootgelegd, wat weer aanleiding was voor het Etruskisch museum, waar ik een bezoek aan bracht. (Etrusken: het volk dat in deze streken woonde, voor de Romeinen. Een ding werd me duidelijk in het museum: ze hebben hier gewoon te veel oudheden. Hadden ze een bepaalde urn uitgestald, dan hadden ze er ook gelijk vier kopieën van. Erg fraai waren ook de resten van een Romeins theater. Nee, er staat hooguit 10 procent van wat het ooit was, maar dat was genoeg om te fantaseren over hoe dat ooit geweest moest zijn. Verder nog een tip: In een van de souvenirwinkels had men peper en zout stellen van wit of zwart marmer voor een vriendenprijsje. Raad eens wat er dus bij mij op tafel staat... Volterra - San Gimignano Je zou kunnen zeggen dat je voor deze rit van 35 km bovenaan alleen maar hoefde af te zetten en naar beneden te rollen. Aan het einde ervan, voor de camping stond ons een verrassing te wachten: daar was toevallig ook de finish van een wielerronde! Verbaasd reed ik tussen amateurwielrenners. Om op de camping te komen, moest je eerst finishen. Tussen de middag kon je in San Gimignano over de hoofden van de toeristen lopen. Maar 's avonds, precies zoals in een toeristische brochure aangegeven, was de stad met z'n 16 torens een en al rust en kwam de lokale bevolking op straat. En de gelateria was geopend! San Gimignano - Carmignano Onderweg gedineerd in een buitengewoon prettig restaurant, waar ik gelijk ook maar een voorraad wijn en olijfolie insloeg. Na nog een drankje in Lastra a Signa ging het verder omhoog. Ik besloot de laatste 6 kilometer als een gek omhoog te gaan. De omstandigheden waren ideaal: de hele klim werd beschut door de bosrijke omgeving. Iedereen lag ver achter me, tot 1 km onder de top, toen ik opeens een aanval van honger kreeg. Ik kwam echt niet verder, dus ik moest gauw twee broodjes pastachoca naar binnen werken. Tegen die tijd dat ik ze naar binnengepropt had, kwam de eerste al aan zetten. Samen reden we de camping, die op de top lag, voorbij, want die was, zoals al op de routebeschrijving aangegeven 'wat onduidelijk te zien'. (Dus weer een kilometer terug. Klimmend welteverstaan.) Luieren in Carmignano De camping in Carmignano leek wel een alpenweide. We hadden er een rustdag en het probleem met rustdagen aan de top van een beklimming is, dat je zeker weet dat je aan het eind van de rit weer moet klimmen als je er op uittrekt. Dus toch maar niet. In plaats daarvan was de misschien wel meest vermoeiende activiteit deze dag wel het eten van pasta in het restaurantje bij de camping. 's Avonds was er barbeque. Door Florence heen naar Fiesole De laatste rit was reden voor enige discussie: gingen we om of door Florence heen naar het ten noorden gelegen Fiesole. Het werd er doorheen en zo reden we met diverse scooters om ons heen, een brug verwijderd van Ponte Vecchio, de stad in. Midden in Florence stalden we vervolgens de fietsen om te gaan dineren. Na de rit door de stad moesten we ons nog even een weg banen uit het dal waarin Florence gelegen is. Slenteren door Florence Met de bus werden we weer afgezet in het centrum. De fiets stallen in zo'n grote stad is ook niet alles. De tuinen van Gardino di Boboli leken me wel een bezoek waard. Het bleek echter dat deze tuinen wel aan enige restauratie toe waren. Daarna ging ik over op de winkelentoer. De stropdassen waren er bijvoorbeeld belachelijk goedkoop. Ook vond ik Gelateria Vivoli. die volgens the Rough Guide weliswaar er onoogelijk uit zag, maar ook de beste van Toscane was. En inderdaad, het ijs was verschrikkelijk vers en lekker. Zo kwam ik ook langs de zaak waar ze handgemaakte schoenen verkochten, maar besloot dat ik geen tijd had daarop te wachten. Struinend door de straten liep ik en passant langs de set van een filmopname, vond nog een zaak met verse pasta en keerde later met de bus terug naar Fiesole. Fiesole - San Piero Terug naar San Piero zou wel een heel korte rit worden, dus werd gezocht naar alternatieve routes. Zo kwamen we terecht op een weg ten noorden van Florence. Eerst door een lekker stukje bos, daarna gaf het vanaf 600m hoogte uitzicht over het hele dal waarin Florence ligt. Zo kon je nog altijd de Duomo goed zien liggen. Daarna namen we de net geasfalteerde weg weer terug. Over twee dagen zou de Giro d'Italia er over heen gaan. |