Noorwegen 2000

Woensdag 19 juli: Skollenborg - Larvik De route naar Larvik is 87 kilometer, maar er is een alternatief van 55 kilometer en een stuk met de trein. Vrijwel niemand ziet echt op tegen de afstand en dus rijdt een grote groep uit voor de lange versie van de etappe van vandaag. Het zou een wandeletappe worden en, te horen aan het gepiep, geschuur en gekraak van mijn huurfiets, moet ik ook niet meer verwachten. Het parkoers doet wat Engels aan met z'n korte steile klimmen. Af en toe valt ook een drup. Onderweg zijn bijna geen terrasjes, dus uiteindelijk pakken we ons broodpakketje onderweg maar uit aan het water bij een camping. Hoewel de spetterende natuur achter ons ligt, is de natuur nog alom aanwezig, of het nu het vele groen is, of een mossige rotswand die over de weg helt. Onderweg naar Larvik is nog een bult van betekenis en dan komen we er aan. De camping in Larvik is weer iets aparts: het ligt tegen een sportcentrum met kartbaan, paardenrenbaan, een fitnesscentrum aan en de brandweer is er gesitueerd. Die brandweer rijdt een keer ook daadwerkelijk uit. 's Avonds, als we tomatensoep, een burito's en vanille-ijs met bananesaus toe hebben gegeten, worden er adressen uitgewisseld en is het tijd om onze begeleidsters te verrassen met kado's, waaronder uiterst praktische rendiermaskers, een mok met lokale opdruk en kopje voor prikkertjes in vergelijkbaar thema. Ik mag de 'My Little Mouse', een houden massagedingetje demonstreren. Adele gaat zelfs voor de behandeling languit op de picknicktafel liggen, wat echt geen gezicht is. Tessa en Adele hebben ook een kadootje voor ons: de nodige hoeveelheid snoep, een appel en een flesje fris voor de weg terug. Dan is het tijd voor de groepsfoto op het ereschavot van het sportcentrum. 'Ja, Noorwegen, daar ga ik nog eens heen', zegt iemand. 'Maar dan in de zomer', vult Hans meteen aan.