Noorwegen 2000

Woensdag 12 juli: Otta naar Lom Water blijft vallen... De dag had beter kunnen beginnen. In de nacht was menig druppel gevallen en een aantal hadden via mijn tentzeil een plek onder mijn voortent gevonden, alwaar ze in mijn schoenen getrokken waren. Omdat mijn buitentent op een plek te strak tegen mijn binnentent zat, was daar bovendien condens doorgelekt op mijn slaapzak. Het weer toonde niet de minste intentie om droog te worden en de zon bleef gegijzeld achter grijze wolken. In vol ornaat (regenpak) gingen Jacques, Henri, Ralph en ik op weg. Dertig kilometer lang bleef regen op ons neerstromen. Natuurlijk viel er weer wat te klimmen, zodat ook nu werd mijn regenjas van twee kanten nat werd. Maar regen moet je gewoon over je heen laten komen (niet dat je veel keus hebt) en om je heen kijken. Op een gegeven moment kwamen we allemaal bij elkaar bij een energiecentrale met een krachtige waterval. Al die regen was dus niet voor niets geweest, er werd tenminste meer energie mee opgewekt. Raadt eens waar het water vandaan komt om deze energiecentrale aan te drijven? Op ca. 40 km, na het oversteken van de rivier de Otta, en net nadat Maurice uitgesproken had genoeg van al die regen te hebben, werd het voorzichtig droger. Een paar minuten later, met de modder nog op onze fietsen en jassen, deed de zon zelfs een dappere poging door te breken. En het lukte! De zon breekt eindelijk door. Met enig wantrouwen gingen de regenjassen uit. En droog reden we verder met links onder ons de rivier, rechts boven ons velden met rotsen, wel 50 cm groot. Met ietsje drogere kleren reden we al redelijk vroeg Lom binnen. Later kwamen we Tessa en Adele tegen. Zij hadden opnieuw en op eigen initiatief hutjes weten te regelen. Spoedig hing ieders garderobe en tenten te drogen in de zon. Na het eten was nog geruime tijd om Lom te verkennen. Het plaatsje was nog verrassend toeristisch. Een van de trekpleisters was de Stavkirke uit 1200. Deze kerk is van hout, maar desalnietemin heeft het de eeuwen getrotseerd. 's Avonds was er een wachtrij voor de wasmachine en de droger, maar tegen twaalven had ik dan toch mijn felbegeerde droge was. Tegen enen lag iedereen in onze hut op bed, maar het zou de volgende dag dan ook rustdag zijn en voor die dag had ik iets speciaals geregeld... Tenten, kleding en slaapzakken kunnen weer drogen. De stavkirke van Lom uit 1200. En voor het avonddiner: vispuree.