Noorwegen 2000

Donderdag 13 juli: Rustdag in Lom Dit hotelletje in Krossbu was het startpunt van een gletsjertocht. Aan de wand herinneringen aan tochten van jaren geleden Rustdag, dus geen inspanningen? Mis! De vorige dag had ik gereserveerd voor een gletsjertocht in Smørstabbreen. Adele en Tessa gingen mee en ook Eric had nog energie over. De anderen hadden andere plannen, waaronder uitslapen. Dat betekende dat ik de enige was in de hut die vroeg op moest. Toch was het de wekker van Ton die per ongeluk nog aanstond, waardoor ik op tijd gewekt werd. Op de busrit naar Krossbu, konden Eric en ik de rit van de volgende dag alvast bekijken. Nu was het schitterend weer, wat schitterende plaatjes opleverde. Aanvankelijk leek de route vlak, maar gaandeweg ging het de bergen in, voorbij het begin van de sneeuwgrens. Netjes op tijd arriveerden we bij een hotel dat als het startpunt van de expeditie gold. Zes minuten later al scheurden Tessa en Adele de parkeerplaats op. De ontvangstruimte werd opgeluisterd door zwart-wit foto's van expedities van jaren terug en oud materiaal dat daarbij gebruikt werd. De zon scheen de kamer in, waar we nog even een kopje thee/koffie namen. Daarna zochten we bergschoenen uit in de droogkamer van het hotel. Voor mij viel dat niet mee, uiteindelijk kwam ik weg met twee schoenen die verschillend van kleur en maar waren. Ik had vooral moeite met mijn sokken, die bij het ingaan van de schoenen meteen pijnlijk strak om mijn tenen zaten. Buiten het hotel ontmoetten we onze gids, die onze uitrusting aanreikte. Een tuigje, van die punten voor onder onze bergschoenen (je leest het al, ik zit niet echt in die terminologie) en een heus pikhouweel. Geen half werk dus. Onze uiterst zwijgzame gids vermeed vooral meer dan het noodzakelijke te zeggen. Eerst drie kwartier lopen en dan zouden we onze spullen aandoen. Onze gids ging ons voor. Zijn houding en tred leken te verraden dat dit 'just another day at the office' was. Zo liepen we daar van sneeuwveld naar sneeuwveld, stappend en springend over stromende beekjes en om ons heen de hoogste bergen van Noorwegen en het mooiste weer dat we ons konden wensen. Dit zou een zeldzaam stoere foto van mijzelf worden, maar toen kwam Adele langs. Op een glad en droog rotsachtig stukje deden we onze 'battlegear' aan. Toen dat gelukt was, werden we met elkaar verbonden met 10 meter touw. Dit begon er echt uit te zien. Het was de bedoeling om het touw niet te slap te laten hangen. Zo legden we de laatste meters naar de gletsjer af. Van te voren was me al verteld dat de gletsjer vuil zou zijn, door luchtvervuiling. In de verte kon je de gletsjers al herkennen aan de grijze plekken op de bergen. Van dichtbij leek het nog ernstiger, de gletsjer was echt grijs, maar er waren ook plekken die helemaal zwart waren. Over het ijs lag hier en daar witte sneeuw. Deze plekken waren het gevaarlijkst. Onder de sneeuw kan ijs liggen, maar het kan ook een sneeuwbrug zijn. Al vrij vroeg op de tocht zakte ik plotseling met mijn hele rechterbeen in de massa weg. Gelukkig voelde ik dat ik niet verder zakte en ik kon, een ervaring rijker, er weer uit klauteren. Toen besloot ik de voetsporen van onze gids nog beter te volgen. Toen we verder op de gletsjer werd het parkoers steeds grilliger met grote spleten en schotsen, waartussen blauwe sneeuw te zien was. Deze blauwe sneeuw ontstaat doordat, onder de druk van de erboven liggende sneeuw, de zuurstof er uit geperst wordt. Onze gids nam een steeds uitdagender route, waarbij we soms met onze voorste punten op onze schoenen en door de pikhouweel omhoog moesten zien te komen. Maar het was nog allemaal redelijk te volgen. Onderweg probeerde ik toch eens wat informatie los te trekken uit onze zwijgzame gids. Of hier wel eens ongelukken gebeurden? Ja, een aantal Tsjechen overkwam dat, maar die waren zonder gids op weg gegaan. De wandeling naar de gletsjer van drie kwartier is al schitterend.. En zo lopen we midden in juli in de sneeuw... De expeditieleden achter me: Tessa, Adele en Eric. Het uitzicht... Blauwe en vuile sneeuw. De blauwe kleur komt van de opeenpakking van sneeuw. Het vuil is neergedaalde luchtvervuiling uit Engeland. Onze Nepaleese gids.